Procesy emocjonalne – z 1-wszej strony

Znalazłam swoją dawną pracę roczną z psychologii. Pamiętam, że długo się do niej zbierałam. Na podstawie dwu książkek niewiele nowego można wnieść, a nie lubię przepisywać innych autorów, a nawet przecież nie wolno – to plagiat.

Kiedy w końcu ją napisałam profesor był z niej bardzo zadowolony. 🙂

Teraz gdy ją wykopałam spośród wielu moich papierów pomyślałam, że wrzucę tu wstęp  z pierwszej jej strony.

Praca więc zajęła się tym…

  Czym są emocje? Jak wpływają one na nasz organizm oraz czym są uwarunkowane nasze działania w różnych sytuacjach? Wielu z nas zadaje sobie te i inne pytania, mimo że emocje towarzyszą nam przez całe życie.

Czasem zadajemy sobie pytanie – „dlaczego coś zrobilismy?”, gdyż nie rozumiemy przyczyny swojego postępowania. Człowiek jest bowiem zagadką dla samego siebie, bo nigdy nie wie jak zachowa się w danej sytuacji.

Istota ludzka nie działa przecież automatycznie. Motorem jej działań są emocje. Pojawiają się one pod wpływem oddziaływań zewnętrznych oraz procesów zachodzących w samym organizmie. Bezwarunkowo odzwierciedlają stosunek jednostki do sytuacji, która ma dla niej znaczenie. Wyrażają też jej stosunek do otoczenia, siebie i swojego działania.

Podstawową rolę w powstawaniu procesów emocjonalnych odgrywa międzymózgowie oraz układ limbiczny, które stanowią główne centra integrujące reakcję emocjonalną a także emocjonalnąocenę sytuacji. Układ siatkowaty warunkuje intensywność zmianw przebiegu procesów regulacji (poziom aktywacji), natomiast kora móżgowa odgrywa rolę zarówno inicjatora, jak też obszaru, w którympodlegająintegracji bardziej złożone formy emocjonalnej odpowiedzi.

 

Praca została napisana na podstawie książek:

M. Jarosz, Psychologia lekarska, 1978

i

J. Reykowski, Eksperymentalna psychologia emocji, 1974, Warszawa